امروز دومین روز سال ۱۳۹۰ هست… می خوام از امروز هر روز حتی یک پاراگراف هم که شده درباره کارهای مفیدی که انجام دادم  در اون روز بنویسم…

دلیلش هم خیلی از دوستام می دونن، چون قرار هست ۴ روز دیگه از ایران برم و احتمالاً برای مدّت زیادی به ایران بر نمی گردم. پس باید این رفتنم یک ارزشی داشته باشه در مقابل تمام چیزهایی که با رفتنم از ایران از دست میدم. تو این بلاگ میخوام به خودم نشون بدم که رفتنم فایده داشته، هر روز که نتونم کار مفیدی از خودم بنویسم یعنی یک روز الکی از همه افرادی که دوسشون دارم دور بودم.

برای دوستانی که نمیدونن، من چندین سال هست (شاید الآن دیگه ۵ ۶ سال شده باشه) که برای یک شرکت آمریکایی با نام هایپرآفیس از راه دور کار می کنم و این شرکت امسال اقدام به گرفتن یک ویزای کاری برای من کرد تا امکان رفتن به آمریکا و کار کردن براشون رو داشته باشم… تا الآن فکر می کردم آخرش ویزام جور نمیشه و به مشکلی بر خواهد خورد، چون معمولاً این نوع ویزا رو به لیسانسه ها نمیدن، تا موقعی که ویزا توی پاسپورتم خورد و دیدم انگار جدّی هست رفتنم.

امیدوارم بتونم واقعاً در ازای دوری از خانوادم و تمام دوستام که فوق العاده فوق العاده دوسشون دارم، چیزایی بدست بیارم که بتونه جبران کنه این دوری رو…

امروز روز تولدمه، همینطور تولد این بلاگ و روزنوشته هام! برای اولین بار به یه نکته جالب بر خوردم، هیچ کس نمی تونه دقیقاً سر موقع تولد منو تبریک بگه ) چون امروز ساعت ها یک ساعت به جلو کشیده میشه، یعنی دقیقاً ساعت ۱۲ یهو میشه ۱… پس کسی نمیتونه ساعت ۱۲ تولدم رو تبریک بگه و همه مینیمم می تونن با یک ساعت تأخیر تبریک بگن… همینطور من روز تولدم یک ساعت کم داره! اینم امسال فهمیدم! البته دو تا از دوستان این نکترو به من تفهیم کردن )

امروز به مناسبت تولدم سایت Doogle.ir رو به خودم کادو میدم که فکر می کنم اولین شبکه اجتماعی پارک دامنه باشه… لااقل تا به حال خودم ندیدم همچین چیزی. لااقل مطمئن هستم اولین نسخه ایرانیشه با اینکه خارجیشم هر چی گشتم نبود.

خوشحالم اینجا می نویسم،
دلم هنوز نرفته برای خیلیا تنگ شده، برا یه نفر خیلی بیشتر…

عید همتون مبارک، براتون آرزوی یه سال خیلی خیلی خوب می کنم،
سیاوش